Fragmento 232

Ni amis unu la alian ĝis tagiĝo, ĝis elĉerpiĝo. Mi memoras, ke mi aŭdis lin diri al mi: “Ne brakumu min tro forte. La dornoj sub mia haŭto trapikos min… kaj ankaŭ vi”, sed mi ne certas, ĉu mi sonĝis aŭ ne.