Mastrino Sonia devigis min demeti mian jupon kaj kalsoneton, poste ŝi genuigis min sur la tapiŝo. Ŝi mankatenis miajn pojnojn malantaŭ mia dorso kaj ligis miajn maleolojn per io silkeca, sed tre streĉa. Ŝi nun kaŭras antaŭ mi, ŝi ridetas kaj rigardas min rekte en la okulojn. Mi tre volus, ke ŝi kisu min.
Ŝi malbutonumas mian bluzon. Mi ne portas mamzonon – ĉar ŝi malpermesas al mi porti tian – kaj la aero estas malvarmeta sur miaj mamoj. Ŝi inspektas min per kontenta rideto, tiam komencas grati min per siaj ungoj akraj kiel klingoj, kiel oni gratus jukan dorson, krom ke mia antaŭo kaj ne mia malantaŭo interesas ŝin. Ŝi malrapide gratas min de la supro de miaj femuroj ĝis sub miaj mamoj; mi fermas la okulojn, mia buŝo estas stulte malfermita kaj mi ĝemas per voĉo de posedata virio. Mi povus ĵuri, ke mi sentas la sango fluas tra mia klitoro kaj miaj ĉefaj lipoj – kaj mi mortus pro honto, se ĝi ne estus tiel tre rava.
— Oni ne timu la doloron, ŝi diris al mi fine, puŝante siajn ungojn pli profunde en mian haŭton. Ni ĉiuj dresu ĝin, lernu bonvenigi ĝin en nian karnon, uzi ĝin saĝe, konduki nin al la fino de nin.
Ŝi klinas sin kaj kisas min paseme sur la buŝo, nur por brosi min per siaj dolĉaj lipoj kaj la langopinto. Mia korpo estas krucigita per bongustaj tremetoj. Kiam mi malfermas la okulojn, mi vidas, ke ŝi tenas malgrandan bluetan metalan objekton, kiu pendantas sur ĉeno.
— Unua leciono: la bona uzo de cicaj krampoj, ŝi diris per karikatura lernita tono.
La teoria kurso tiam finiĝas kaj ni pasas al praktika laboro.
La skarlata kajero 